نشان‌های قدیمی، تاریخ و شخصیت مدارس چینی را آشکار می‌کنند

چهارده سال پیش، روزنامه شانگهای دیلی با یه ونهان در موزه خصوصی کوچکش در جاده پوشن مصاحبه کرد. من اخیراً برای بازدید برگشتم و متوجه شدم که موزه بسته شده است. به من گفته شد که این مجموعه‌دار مسن دو سال پیش فوت کرده است.
دختر ۵۳ ساله او، یه فیان، این مجموعه را در خانه نگهداری می‌کند. او توضیح داد که محل اصلی موزه به دلیل توسعه شهری تخریب خواهد شد.
لوگوی این مدرسه زمانی بر دیوار یک موزه خصوصی آویزان بود و تاریخچه و شعار مدارس سراسر چین را به بازدیدکنندگان نشان می‌داد.
آنها از دبستان تا دانشگاه به اشکال مختلفی وجود دارند: مثلث، مستطیل، مربع، دایره و لوزی. آنها از نقره، طلا، مس، مینا، پلاستیک، پارچه یا کاغذ ساخته می‌شوند.
بج‌ها را می‌توان بسته به نحوه‌ی استفاده‌شان طبقه‌بندی کرد. برخی گیره‌دار، برخی سنجاق‌دار، برخی با دکمه محکم می‌شوند و برخی دیگر به لباس یا کلاه آویزان می‌شوند.
یه ونهان زمانی اظهار داشت که نشان‌های تمام استان‌های چین به جز چینگهای و منطقه خودمختار تبت را جمع‌آوری کرده است.
«یه» در مصاحبه‌ای قبل از مرگش گفت: «مدرسه مکان مورد علاقه من در زندگی است. جمع‌آوری نشان‌های مدرسه راهی برای نزدیک‌تر شدن به مدرسه است.»
در سال ۱۹۳۱ در شانگهای متولد شد. پیش از تولد او، پدرش از استان گوانگدونگ در جنوب چین به شانگهای نقل مکان کرد تا ساخت فروشگاه بزرگ یونگ آن را رهبری کند. یه ونهان در کودکی بهترین آموزش را دید.
وقتی او فقط ۵ سال داشت، «یه» پدرش را در جستجوی جواهرات پنهان به بازارهای عتیقه‌جات می‌برد. تحت تأثیر این تجربه، او به جمع‌آوری عتیقه‌جات علاقه پیدا کرد. اما برخلاف پدرش که عاشق تمبرها و سکه‌های قدیمی است، مجموعه آقای «یه» بر نشان‌های مدرسه تمرکز دارد.
اولین دروس او از مدرسه ابتدایی شونگوانگ بود، جایی که در آن تحصیل کرد. پس از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان، یه به تحصیل زبان انگلیسی، حسابداری، آمار و عکاسی در چندین مدرسه حرفه‌ای ادامه داد.
یی بعداً به وکالت پرداخت و به عنوان مشاور حقوقی حرفه‌ای واجد شرایط شد. او دفتری برای ارائه مشاوره حقوقی رایگان به نیازمندان افتتاح کرد.
دخترش یه فیان گفت: «پدرم فردی پیگیر، پرشور و مسئولیت‌پذیر است. وقتی بچه بودم، کمبود کلسیم داشتم. پدرم روزی دو پاکت سیگار می‌کشید و این عادت را ترک کرد تا بتواند برای من قرص کلسیم بخرد.»
در مارس ۱۹۸۰، یه ونهان ۱۰ یوان (۱.۵ دلار آمریکا) برای خرید نشان نقره‌ای مدرسه دانشگاه تونگجی هزینه کرد که می‌توان آن را آغاز کلکسیون جدی او دانست.
نماد مثلث وارونه، سبکی معمول از دوره جمهوری چین (۱۹۱۲-۱۹۴۹) است. وقتی از گوشه بالا سمت راست و در خلاف جهت عقربه‌های ساعت به آن نگاه کنید، سه گوشه به ترتیب نماد خیرخواهی، خرد و شجاعت هستند.
نشان دانشگاه پکن در سال ۱۹۲۴ نیز از مجموعه‌های اولیه است. این نشان توسط لو شون، چهره‌ای پیشرو در ادبیات مدرن چین، نوشته شده و شماره «۱۰۵» دارد.
نشان مسی، با قطر بیش از ۱۸ سانتی‌متر، از مؤسسه ملی آموزش و پرورش آمده و در سال ۱۹۴۹ ساخته شده است. این بزرگترین شمایل در مجموعه اوست. کوچکترین آن از ژاپن آمده و قطری معادل ۱ سانتی‌متر دارد.
یه فیان با هیجان به من گفت: «به این نشان مدرسه نگاه کن. با الماس تزئین شده است.»
این جواهر مصنوعی در مرکز نشان مسطح مدرسه هوانوردی قرار گرفته است.
در میان این انبوه نشان‌ها، نشان نقره‌ای هشت‌ضلعی خودنمایی می‌کند. این نشان بزرگ متعلق به یک مدرسه دخترانه در استان لیائونینگ در شمال شرقی چین است. شعار شانزده حرفی کنفوسیوس، «گزیده‌های کنفوسیوس»، بر روی نشان مدرسه حک شده است که به دانش‌آموزان هشدار می‌دهد چیزی را که ناقض اخلاق است، نگاه نکنند، گوش ندهند، نگویند یا انجام ندهند.
یی گفت پدرش یکی از ارزشمندترین نشان‌هایش را نشان انگشتری می‌دانست که دامادش هنگام فارغ‌التحصیلی از دانشگاه سنت جان در شانگهای دریافت کرد. این دانشگاه که در سال ۱۸۷۹ توسط مبلغان آمریکایی تأسیس شد، تا زمان تعطیلی‌اش در سال ۱۹۵۲ یکی از معتبرترین دانشگاه‌های چین بود.
نشان‌هایی به شکل حلقه که شعار مدرسه انگلیسی «نور و حقیقت» روی آنها حک شده است، فقط برای دو سال تحصیلی صادر می‌شوند و بنابراین بسیار نادر هستند. برادر همسر یی هر روز این حلقه را به دست می‌کرد و قبل از مرگش آن را به یی داد.
دخترش گفت: «راستش را بخواهید، نمی‌توانستم وسواس پدرم را نسبت به نشان مدرسه درک کنم. بعد از مرگش، مسئولیت جمع‌آوری را به عهده گرفتم و وقتی فهمیدم هر نشان مدرسه داستانی دارد، کم‌کم از تلاش‌هایش قدردانی کردم.»
او با جستجوی نشان‌های مدارس خارجی و درخواست از اقوام ساکن خارج از کشور برای توجه به اقلام جالب، به مجموعه خود افزود. هر زمان که به خارج از کشور سفر می‌کند، از بازارهای دست دوم محلی و دانشگاه‌های معروف بازدید می‌کند تا مجموعه خود را گسترش دهد.
«بزرگترین آرزوی من این است که روزی دوباره جایی برای نمایش مجموعه پدرم پیدا کنم.»


زمان ارسال: ۲۵ اکتبر ۲۰۲۳