مدال افتخار دوشنبه: سرگرد جان جی دافی > وزارت دفاع ایالات متحده > داستان ها

در طول چهار تور خود به ویتنام، سرگرد ارتش جان جی دافی اغلب پشت خطوط دشمن می جنگید.در طی یکی از این اعزام ها، او به تنهایی یک گردان ویتنام جنوبی را از قتل عام نجات داد.پنجاه سال بعد، صلیب خدمات برجسته ای که او برای این اقدامات دریافت کرد، به مدال افتخار ارتقا یافت.
دافی در 16 مارس 1938 در بروکلین، نیویورک به دنیا آمد و در مارس 1955 در سن 17 سالگی به ارتش پیوست.
دافی در طول دوران حرفه ای خود چهار بار به ویتنام اعزام شد: در سال های 1967، 1968، 1971 و 1973. در سومین خدمت خود، مدال افتخار را دریافت کرد.
در اوایل آوریل 1972، دافی مشاور ارشد یک گردان نخبه در ارتش ویتنام جنوبی بود.زمانی که ویتنامی‌های شمالی تلاش کردند پایگاه پشتیبانی آتش چارلی را در ارتفاعات مرکزی کشور تصرف کنند، به افراد دافی دستور داده شد که نیروهای گردان را متوقف کنند.
با نزدیک شدن به پایان هفته دوم حمله، فرمانده ویتنام جنوبی که با دافی کار می کرد کشته شد، پست فرماندهی گردان نابود شد و غذا، آب و مهمات رو به اتمام بود.دافی دو بار مجروح شد اما حاضر به تخلیه نشد.
در ساعات اولیه 14 آوریل، دافی تلاش ناموفقی برای ایجاد یک سایت فرود برای هواپیماهای تامین کننده داشت.با حرکت به سمت مواضع ضدهوایی دشمن نزدیک شد و باعث حمله هوایی شد.سرگرد برای بار سوم بر اثر ترکش تفنگ مجروح شد، اما دوباره از مراقبت پزشکی خودداری کرد.
اندکی پس از آن، ویتنام شمالی بمباران توپخانه ای پایگاه را آغاز کرد.دافی در فضای باز باقی ماند تا هلیکوپترهای تهاجمی ایالات متحده را به سمت مواضع دشمن هدایت کند تا حمله را متوقف کند.هنگامی که این موفقیت منجر به آرامش در جنگ شد، سرگرد خسارت وارده به پایگاه را ارزیابی کرد و اطمینان حاصل کرد که سربازان مجروح ویتنام جنوبی به امنیت نسبی منتقل شدند.او همچنین مطمئن شد که مهمات باقیمانده را بین کسانی که هنوز می توانند از پایگاه دفاع کنند توزیع کند.
اندکی بعد، دشمن دوباره شروع به حمله کرد.دافی به تیراندازی آنها از کشتی ادامه داد.تا غروب، سربازان دشمن از هر طرف به سمت پایگاه هجوم آوردند.دافی مجبور بود از موقعیتی به موقعیت دیگر حرکت کند تا آتش برگشت را تصحیح کند، اهدافی را برای ردیاب های توپخانه شناسایی کند، و حتی از یک بالگرد به سمت موقعیت خود که در معرض خطر قرار گرفته بود، شلیک کند.
تا شب مشخص بود که دافی و افرادش شکست خواهند خورد.او شروع به سازماندهی یک عقب نشینی کرد و خواستار حمایت جنگی زیر آتش پوششی داستی سیانید شد و آخرین کسی بود که پایگاه را ترک کرد.
صبح زود، نیروهای دشمن به سربازان باقی مانده ویتنام جنوبی در حال عقب نشینی کمین کردند که باعث تلفات بیشتر و پراکنده شدن افراد قوی شد.دافی مواضع دفاعی گرفت تا افرادش بتوانند دشمن را عقب برانند.او سپس کسانی را که باقی مانده بودند - بسیاری از آنها به شدت مجروح شده بودند - به منطقه تخلیه هدایت کرد، حتی در حالی که دشمن به تعقیب آنها ادامه می داد.
دافی با رسیدن به محل تخلیه، به هلیکوپتر مسلح دستور داد تا دوباره به روی دشمن آتش گشوده و محل فرود هلیکوپتر امدادی را مشخص کرد.دافی از سوار شدن به یکی از هلیکوپترها خودداری کرد تا زمانی که بقیه سوار شوند.بر اساس گزارش تخلیه San Diego Union-Tribune، زمانی که دافی در حین تخلیه هلیکوپتر خود در حال تعادل روی یک تیرک بود، یک چترباز ویتنام جنوبی را که از هلیکوپتر شروع به سقوط کرده بود، نجات داد، او را گرفت و به عقب کشید، سپس به او کمک شد. توسط توپچی درب هلیکوپتر که در حین تخلیه مجروح شد.
دافی در ابتدا به دلیل اقدامات فوق نشان Distinguished Service Cross را دریافت کرد، اما این جایزه اخیراً به مدال افتخار ارتقا یافته است.دافی 84 ساله به همراه برادرش تام، در مراسمی در 5 ژوئیه 2022 در کاخ سفید، بالاترین جایزه ملی را برای مهارت نظامی از رئیس جمهور جوزف آر. بایدن دریافت کردند.
ژنرال جوزف ام. مارتین، معاون رئیس ستاد ارتش، ژنرال جوزف ام. مارتین در این مراسم گفت: «به نظر باورنکردنی است که حدود 40 نفر بدون غذا، آب و مهمات هنوز در میان گروه های کشتار دشمن زنده هستند.از جمله فراخوان برای ضربه زدن به موقعیت خود برای اجازه دادن به گردانش برای عقب نشینی، فرار را ممکن کرد.برادران ویتنامی سرگرد دافی... معتقدند که او گردان آنها را از نابودی کامل نجات داده است.
به همراه دافی، سه سرباز ویتنامی دیگر، نیروهای ویژه ارتش، این مدال را دریافت کردند.5 دنیس ام. فوجی، گروهبان ستاد ارتش.ادوارد N. Kaneshiro و ارتش Spc.5 دوایت بردول.
دافی در می 1977 بازنشسته شد. در طول 22 سال خدمت، 63 جایزه و نشان دیگر از جمله هشت قلب بنفش دریافت کرد.
پس از بازنشستگی سرگرد، او به سانتا کروز، کالیفرنیا نقل مکان کرد و در نهایت با زنی به نام مری آشنا شد و ازدواج کرد.او به عنوان یک غیرنظامی، قبل از تبدیل شدن به یک کارگزار سهام و تأسیس یک شرکت کارگزاری تخفیف، رئیس یک شرکت انتشاراتی بود که در نهایت توسط TD Ameritrade خریداری شد.
دافی همچنین شاعر شد و برخی از تجربیات جنگی خود را در نوشته‌هایش شرح داد و داستان‌هایی را به نسل‌های آینده منتقل کرد.بسیاری از اشعار او در فضای مجازی منتشر شده است.میجر شش کتاب شعر نوشت و نامزد جایزه پولیتزر شد.
شعری توسط دافی با عنوان «کنترل‌کنندگان خط مقدم ترافیک هوایی» بر روی بنای یادبودی در کلرادو اسپرینگز، کلرادو برای ادای احترام به قربانیان کنترل‌کننده‌های ترافیک هوایی خط مقدم نوشته شده است.به گزارش وب سایت دافی، او همچنین مرثیه ای را نوشت که در مراسم رونمایی از این بنای تاریخی خوانده شد.بعدها، مرثیه به بخش مرکزی بنای برنزی اضافه شد.
سرهنگ بازنشسته ارتش ویلیام ریدر جونیور، کهنه سربازان کتاب شجاعت فوق العاده: مبارزه برای چارلی هیل را در ویتنام نوشتند.این کتاب به جزئیات سوء استفاده های دافی در مبارزات انتخاباتی سال 1972 می پردازد.
طبق وب سایت دافی، او یکی از اعضای موسس انجمن جنگ های ویژه است و در سال 2013 به تالار مشاهیر پیاده نظام OCS در فورت بنینگ، جورجیا راه یافت.
وزارت دفاع قدرت نظامی مورد نیاز برای جلوگیری از جنگ و حفظ امنیت کشورمان را فراهم می کند.