1.Οριστικοποίηση Σχεδιασμού & Κατασκευή ΚαλουπιώνΠριν από την τήξη οποιουδήποτε μετάλλου, το σχέδιο του μεταλλίου πρέπει να μετατραπεί σε φυσικό καλούπι—αυτό είναι το πιο κρίσιμο βήμα για τη διασφάλιση της ακρίβειας. Το λογότυπο, το κείμενο ή το έργο τέχνης του πελάτη (π.χ., η μασκότ ενός μαραθωνίου, το έμβλημα μιας εταιρείας) ψηφιοποιείται και μετατρέπεται σε τρισδιάστατο μοντέλο χρησιμοποιώντας λογισμικό CAD. Οι μηχανικοί προσαρμόζουν το σχέδιο ώστε να λαμβάνει υπόψη τη «συρρίκνωση» (το μέταλλο συστέλλεται ελαφρώς καθώς ψύχεται) και προσθέτουν μικρά χαρακτηριστικά όπως «γωνίες βύθισης» (κλιμένες άκρες) για να βοηθήσουν το χυτό τεμάχιο να απελευθερωθεί εύκολα από το καλούπι. Κατασκευή Καλουπιού, Το τρισδιάστατο μοντέλο χρησιμοποιείται για την κατεργασία ενός χαλύβδινου καλουπιού (συνήθως κατασκευασμένο από χάλυβα θερμής κατεργασίας H13, ο οποίος αντέχει σε υψηλές θερμοκρασίες και πίεση). Το καλούπι έχει δύο μισά: το ένα με τις «θετικές» (ανυψωμένες) λεπτομέρειες του μεταλλίου και το άλλο με την «αρνητική» (εσοχή) κοιλότητα. Για τα μετάλλια διπλής όψης, και τα δύο μισά του καλουπιού θα έχουν λεπτομερείς κοιλότητες. Δοκιμή Καλουπιού, Ένα δοκιμαστικό καλούπι μπορεί να χρησιμοποιηθεί πρώτα για να ελεγχθεί εάν το σχέδιο μεταφέρεται καθαρά—αυτό αποφεύγει τη σπατάλη μετάλλου σε ελαττωματική παραγωγή πλήρους κλίμακας.

2.Επιλογή Υλικού & ΤήξηΤα χυτά μετάλλια χρησιμοποιούν κυρίως «μη σιδηρούχα μέταλλα» (μέταλλα χωρίς σίδηρο) επειδή λιώνουν σε χαμηλότερες θερμοκρασίες και ρέουν ομαλά σε καλούπια. Οι πιο συνηθισμένες επιλογές είναι: Κράμα ψευδαργύρου: Η πιο δημοφιλής επιλογή - χαμηλού κόστους, ελαφρού βάρους και εύκολης χύτευσης. Έχει μια λεία επιφάνεια που αντέχει καλά την επιμετάλλωση (π.χ., χρυσός, ασήμι), καθιστώντας το ιδανικό για μετάλλια μεσαίας κατηγορίας. Κράμα ορείχαλκου: Επιλογή υψηλότερης κατηγορίας - έχει μια ζεστή, μεταλλική λάμψη (δεν χρειάζεται βαριά επιμετάλλωση) και καλύτερη ανθεκτικότητα. Χρησιμοποιείται συχνά για βραβεία υψηλής ποιότητας (π.χ., μετάλλια για επιτεύγματα ζωής). Κράμα αλουμινίου: Σπάνιο για μετάλλια (πολύ ελαφρύ για μια «ουσιαστική» αίσθηση) αλλά χρησιμοποιείται περιστασιακά για μεγάλα, οικονομικά μετάλλια εκδηλώσεων. Το μέταλλο λιώνει σε φούρνο σε θερμοκρασίες μεταξύ «380°C (ψευδάργυρος)» και «900°C (ορείχαλκος)» μέχρι να γίνει υγρό. Στη συνέχεια φιλτράρεται για την απομάκρυνση ακαθαρσιών (όπως βρωμιά ή οξείδιο) που θα μπορούσαν να καταστρέψουν την επιφάνεια του μεταλλίου.

3.Χύτευση υπό πίεση (Το στάδιο της «διαμόρφωσης»)Εδώ είναι που το μέταλλο γίνεται ένα κενό μετάλλου. Προετοιμασία Καλουπιού: Τα δύο μισά του χαλύβδινου καλουπιού σφίγγονται σφιχτά μεταξύ τους σε μια μηχανή χύτευσης με πίεση (είτε "θερμός θάλαμος" για ψευδάργυρο, που λιώνει γρηγορότερα, είτε "ψυχρός θάλαμος" για ορείχαλκο/αλουμίνιο, που χρειάζεται υψηλότερη θερμότητα). Το καλούπι ψεκάζεται επίσης με ένα αντικολλητικό μέσο (ένα ελαφρύ λάδι) για να αποφευχθεί η προσκόλληση του λιωμένου μετάλλου. Έγχυση Μετάλλου: Ένα έμβολο ή ένα έμβολο ωθεί το λιωμένο μέταλλο στην κοιλότητα του καλουπιού σε εξαιρετικά υψηλή πίεση (2.000–15.000 psi). Αυτή η πίεση διασφαλίζει ότι το μέταλλο γεμίζει κάθε μικροσκοπική λεπτομέρεια του καλουπιού - ακόμη και μικρό κείμενο ή λεπτές ανάγλυφες γραμμές. Ψύξη & Αφαίρεση Καλουπιού: Το μέταλλο ψύχεται για 10–30 δευτερόλεπτα (ανάλογα με το μέγεθος) μέχρι να σκληρύνει. Στη συνέχεια, το καλούπι ανοίγει και ένας μικρός πείρος εξαγωγής ωθεί το κενό χύτευσης προς τα έξω. Σε αυτό το στάδιο, το κενό έχει ακόμα "λάμψη" (λεπτή, περίσσεια μετάλλου γύρω από τις άκρες) από το σημείο που συναντήθηκαν τα μισά του καλουπιού.

4.Κούρεμα & Φινίρισμα (Καθαρισμός του Τυφλού)Αφαίρεση γρεζιών/Κοπή: Η λάμψη αφαιρείται χρησιμοποιώντας πρέσα κοπής (για μαζικές παραγγελίες) ή χειροκίνητα εργαλεία (για μικρές παρτίδες). Αυτό το βήμα διασφαλίζει ότι οι άκρες του μεταλλίου είναι λείες και ομοιόμορφες—χωρίς αιχμηρά ή τραχιά σημεία. Λείανση & Στίλβωση: Το τεμάχιο τρίβεται με λεπτό γυαλόχαρτο για να εξομαλυνθούν τυχόν επιφανειακές ατέλειες (π.χ., μικρές φυσαλίδες από τη χύτευση). Για λαμπερό φινίρισμα, γυαλίζεται με τροχό στίλβωσης και γυαλιστικό υλικό (π.χ., ρουζ για λάμψη σαν καθρέφτη).

5.Διακόσμηση Επιφάνειας (Κάνοντας το Μετάλλιο "Pop")Εδώ είναι που το μετάλλιο αποκτά το χρώμα, την υφή και την ταυτότητα της επωνυμίας του—συνήθεις επεξεργασίες περιλαμβάνουν:

Επιμετάλλωση: Το τεμάχιο βυθίζεται σε ηλεκτρολυτικό λουτρό για να προστεθεί μια μεταλλική επικάλυψη (π.χ. χρυσός, ασήμι, νικέλιο, αντίκα ορείχαλκος). Η επιμετάλλωση προστατεύει το μετάλλιο από τη σκουριά και βελτιώνει την εμφάνισή του (π.χ. αντίκα μπρούντζινη επιμετάλλωση για μια vintage εμφάνιση).

Γέμισμα με Σμάλτο: Για χρωματιστά μετάλλια, εφαρμόζεται μαλακό ή σκληρό σμάλτο στις εσοχές του κενού (χρησιμοποιώντας σύριγγα ή στένσιλ). Το μαλακό σμάλτο στεγνώνει στον αέρα και έχει ελαφρώς ανάγλυφη επιφάνεια. Το σκληρό σμάλτο ψήνεται στους 800°C για να δημιουργήσει ένα λείο, γυάλινο φινίρισμα.

Χάραξη/Εκτύπωση: Τα προσωπικά στοιχεία (π.χ. ονόματα παραληπτών, ημερομηνίες εκδηλώσεων) προστίθενται μέσω χάραξης με λέιζερ (για ακρίβεια) ή μεταξοτυπίας (για έντονα χρώματα).

6.Επιθεώρηση Ποιότητας & Συναρμολόγηση

Έλεγχος Ποιότητας: Κάθε μετάλλιο ελέγχεται για ελαττώματα—π.χ., ελλείπουσες λεπτομέρειες, ανομοιόμορφη επιμετάλλωση ή φυσαλίδες σμάλτου. Οποιαδήποτε ελαττωματικά κομμάτια απορρίπτονται ή ξαναδουλεύονται.

Συναρμολόγηση (Εάν χρειάζεται): Εάν το μετάλλιο διαθέτει αξεσουάρ (π.χ. κορδέλα, κούμπωμα ή μπρελόκ), αυτά στερεώνονται χειροκίνητα ή με μηχανήματα. Για παράδειγμα, μια θηλιά κορδέλας είναι συγκολλημένη στο πίσω μέρος του μεταλλίου για εύκολη χρήση.