طراحی‌های ضعیف و بهینه، علت اصلی عیوب سطحی هستند، زیرا فرآیند ریخته‌گری تحت فشار را مجبور به جبران ویژگی‌های غیرقابل اجرا می‌کنند. عوامل کلیدی مرتبط با طراحی عبارتند از:

ضخامت مدال:ضخامت ناهموار دیواره (مثلاً لبه ۱ میلی‌متری در مجاورت یک لوگوی ۶ میلی‌متری) باعث خنک شدن ناهموار می‌شود. بخش‌های ضخیم‌تر هنگام جامد شدن، بیشتر منقبض می‌شوند و باعث ایجاد فرورفتگی‌های سطحی یا "گودال‌ها" می‌شوند. بخش‌های نازک‌تر ممکن است خیلی سریع خنک شوند و منجر به بسته شدن سرد (خطوط قابل مشاهده‌ای که در آن جریان‌های فلز مذاب به راحتی با هم ادغام نمی‌شوند) شوند. برای مدال‌ها، ضخامت ثابت ۲ تا ۴ میلی‌متر برای جلوگیری از این مشکلات ایده‌آل است.

زوایای پیش نویس و گوشه های تیز:بدون زاویه‌های برش کافی (۱ تا ۳ درجه برای اکثر سطوح مدال)، قطعه فلزی جامد شده به قالب می‌چسبد و در نتیجه هنگام جدا شدن از قالب، خراش‌ها یا "پارگی‌هایی" روی سطح ایجاد می‌شود. گوشه‌های تیز ۹۰ درجه در حین ریخته‌گری، هوا را به دام می‌اندازند و حباب‌های هوا (فرورفتگی‌های کوچک و گرد) روی سطح تشکیل می‌دهند؛ گرد کردن گوشه‌ها به ۰.۵ تا ۱ میلی‌متر این مشکل را برطرف می‌کند.

اندازه و پیچیدگی جزئیات:جزئیات بسیار ریز (مثلاً متن کوچک‌تر از ۸pt، خطوط برجسته نازک کمتر از ۰.۳ میلی‌متر) نمی‌توانند به طور کامل توسط فلز مذاب پر شوند و منجر به تار شدن یا از بین رفتن ویژگی‌های سطح می‌شوند. برجسته‌کاری‌های سه‌بعدی بیش از حد پیچیده (مثلاً فرورفتگی‌های عمیق یا شکاف‌های باریک) نیز هوا را به دام می‌اندازند و حفره‌هایی ایجاد می‌کنند که به سطح آسیب می‌رسانند.